ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ & MARTHA GRAHAM / AΝGELUS LEGATUS
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ & MARTHA GRAHAM / AΝGELUS LEGATUS Χορός

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ & MARTHA GRAHAM / AΝGELUS LEGATUS

Χορός

Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 10,00€ / Γενική είσοδος, Ελεύθερη είσοδος για ΑμεΑ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: Στο www.corfuif.gr / Ticket Box / Είσοδος Δημοτικού Θεάτρου Κέρκυρας

Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει δύο εκδηλώσεις με επίκεντρο τον χορό.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΘΑ ΓΚΡΑΧΑΜ

Η πρωτοβουλία «Οι Αρχαίοι Ελληνικοί Μύθοι μέσα από τα μάτια της Μάρθα Γκράχαμ» συνδυάζει την κλασική φιλολογία με την τέχνη του σύγχρονου χορού για να ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσε η Μάρθα Γκράχαμ την αρχαία ελληνική μυθολογία και τους αρχαίους ελληνικούς ήρωες, καθώς αποτέλεσαν σημαντική πηγή έμπνευσης στο έργο της.

Αντλώντας υλικό από την ειδίκευσή της στις Κλασικές Σπουδές και τη μακρόχρονη ενασχόλησή της με το χορό, η Δρ. Νίνα Παπαθανασοπούλου (Phd, Columbia University), Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο Διεθνές Κέντρο Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών (ΔΙ.ΚΕ.ΜΕ.Σ) στο πρόγραμμα College Year in Athens, δημιουργεί αυτό το πρότζεκτ σε συνεργασία με την Καθηγήτρια Τεχνικής και Ρεπερτορίου ΓΚΡΑΧΑΜ, Πένυ Διαμαντοπούλου.

Σε κάθε παρουσίαση εναλλάσσονται ομιλία και χορός. Η Δρ. Παπαθανασοπούλου δημιουργεί και παρουσιάζει μια επιμορφωτική ομιλία που επικεντρώνεται σε έναν μύθο, μία θεματική ενότητα ή ένα έργο της Γκράχαμ και εμπεριέχει αποσπάσματα χορευτικών παραστάσεών της σε συνεργασία με το Martha Graham Dance Center for Contemporary Dance.

Το πρότζεκτ υλοποιείται με την υποστήριξη και άδεια του Martha Graham Dance Center for Contemporary Dance στη Νέα Υόρκη.
 

ANGELUS LEGATUS

"...αντί να δηµιουργήσουµε µία ελπίδα, δηµιουργούµε ερείπια"
[Περικλής Γιαννόπουλος, 1869-1910].

Με αφετηρία τους Αγγέλους του Γιάννη Μόραλη και του Michelangelo, αναζητάται αυτή η χαμένη ελπίδα.

Έξι άφυλες, μοναχικές φιγούρες τελούν έναν βωβό διαλογισµό σε έναν χώρο κάπου έξω από τον χρόνο. Όπως οι Άγγελοι του Μόραλη, αποτελούν μια διαμεσολάβηση του ανθρώπου προς το θείο και του θείου προς το τρωτό γήινο. Είναι οι πνευµατικοί αγγελιοφόροι των προσευχών, διαταγών, επικλήσεων αλλά ταυτόχρονα και οι ανθρώπινοι απεσταλµένοι των απογοητεύσεων και ελπίδων  μας. Είναι οι γέφυρες με το αιώνιο και το άτρωτο, οι γέφυρες με έναν άλλο κόσµο που ενέχει την αιωνιότητα και την υπεραξία της ζωής και του θανάτου μας, της μόνιμης συνέχειάς μας με το σύμπαν. Γίνονται αντιληπτοί και ορατοί υπό τον ήχο της ουράνιας τελετουργικής ατµόσφαιρας του Χερουβικού Ύμνου του Tchaikovsky.

Όπως οι χορωδιακές a cappella φωνές, έτσι και αυτές οι αγγελικές μορφές κινούνται σταδιακά σε σύµπνοια και συµπληρωµατικά μεταξύ τους. Έρχονται να αφυπνίσουν με το σάλπισµα τους την αίσθηση της κοινότητας έναντι της ατοµικότητας. Ο ίδιος ο συνθέτης είχε πει ότι "είναι αδύνατον να μην παρασυρθείς από την ποίηση αυτής της μουσικής, από την έκσταση αυτής της χορωδιακής έκρηξης".

Με την είσοδο της ορχήστρας των εγχόρδων στο Trisagion του Arvo Pärt, η επίκληση αυτών των αγγέλων γίνεται πιο επιτακτική, αποκτάει σταδιακή δραµατουργική κορύφωση. Στις τοιχογραφίες της Cappella Sistina, το πρόσωπο των αγγέλων παραµορφώνεται από το φύσηµα της σάλπιγγας, άλλοι πάλι κινούνται σε πολύ έντονες και τολµηρές συστροφές, προκαλούν κατακλυσµούς και καταστροφές, που όµως τελικά, προαναγγέλλουν το θρίαµβο του Καλού, αποτελούν την απόδειξη ότι η υπόσχεση της σωτηρίας ισχύει πάντα. Η καθαρότητα του ήχου της μινιμαλιστικής μουσικής του Pärt ωθεί τους συγκεκριμένους αγγέλους να κινηθούν με βίαιη ορµή και ταχύτητα προς το τελικό μήνυμα: σιωπές γεμάτες νόημα που επιβεβαιώνουν την ορθότητα τόσο του τι συνέβη πριν όσο και του τι έπεται.

Καµία σπατάλη, καµία ανάγκη κάποιος να μιλάει χωρίς να έχει κάτι να πει. Ο ήχος μιας και μόνο επαναλαµβανόµενης χορδής. Πνευματικοί αγγελιοφόροι ή ανθρώπινοι απεσταλµένοι μας καλούν σε δράση.

Δύο παραστάσεις υψηλού επιπέδου με σπουδαίους συντελεστές, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κέρκυρας.
 

ΜΑΡΘΑ ΓΚΡΑΧΑΜ

Η Μάρθα Γκράχαμ (1894-1991) είναι μία από τις σημαντικότερες Αμερικανίδες χορεύτριες και χορογράφους του 20ου αιώνα. Το περιοδικό Time την ανακήρυξε «Χορεύτρια του Αιώνα» το 1998 και η επιρροή της στο χορό θεωρείται αντίστοιχη με την επιρροή του Πικάσο στην τέχνη. Πρωτοπόρος στη δημιουργία και την  ανάπτυξη του σύγχρονου χορού, δημιούργησε την πρώτη συστηματική τεχνική σύχρονου χορού η οποία έχει συγκριθεί ακόμα και με το κλασικό μπαλέτο ως προς την έκταση και το μέγεθός της.

ΕΣΠΑ